America wants you!

 

Jeroen Schuiten

 

Op Amerika’s drukste kruispunt staren toeristen omhoog naar lichtreclames op wolkenkrabbende kantoorgebouwen. New Yorkers staan in een lange rij voor afgeprijsde theaterkaarten. Japanners fotograferen de naked cowboy die met gitaar en in minuscule zwembroek zijn geld bij elkaar zingt. Onopgemerkt, in een zee van mensen en gele taxi’s, staat een glazen kantoor ter grootte van een container op een eiland midden op Times Square. “America wants you” brult Uncle Sam op een poster naast de ingang. Vanuit wat New York’s kleinste kantoor moet zijn, hebben Sergeant Ruben Avilla-Burns en zijn drie collega’s uitzicht op de chaos waar Times Square synoniem voor staat. In hun gestoomde uniformen van de landmacht, marine, luchtmacht en corps mariniers runnen zij gevieren het bekendste rekruteringskantoor van de Amerikaanse strijdkrachten. Ondanks de drukte op straat is het stil aan de deur. Doodstil.

 

“Er is geen hogere roeping dan dienen in het leger,” had president Bush die avond tevoren zijn televisietoespraak ledenwervend afgesloten. Eerder die week had zijn toekomstige voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, Generaal Peter Pace, Amerika’s ouders aangemoedigd om “zonen en dochters hun patriottistische instinct te laten volgen als zij het leger in wilden.” Het was moeilijk los te zien van de dramatische rekruteringscijfers van de afgelopen maanden. Het Amerikaanse leger komt duizenden nieuwe rekruten tekort, militaire academie’s hebben dramatisch minder aanmeldingen, en de interesse voor het dienen in de nationale garde of als reservist loopt gestaag terug. President Bush houdt het land voor dat een democratisch Irak het thuisfront veiliger maakt, dat hij terroristen liever in Bagdad bestrijdt dan in New York, en dat de haat jegens Amerika zal verdwijnen zodra democratie een voet aan de grond krijgt in het Midden Oosten. Een ding is duidelijk; het wordt snel stiller in de rekruteringskantoren nu het aantal slachtoffers in Irak de tweeduizend nadert en de “war on terror” langer duurt dan Amerika’s rol in de tweede wereldoorlog. Uit een recente New York Times/CBS News peiling blijkt dat de meeste Amerikanen nog met overtuiging “We support our troops” stickers op de bumper van hun auto plakken. Maar met name de moeders in Amerika blijken niet meer bereid hun zonen en dochters op te offeren, en hun kroost actief te weerhouden van een toekomst in uniform. Hoe win je een oorlog waar het land achter staat maar waar het niet voor wil bloeden?

 

Sergeant Burns probeert mij met statistieken gerust te stellen. Gemiddeld vallen er elk jaar 65 doden per honderdduizend militairen. Dit aantal is sinds de inval in Afghanistan en Irak tot 150 opgelopen. In de staat waar ik woon, Washington, DC, blijken jaarlijks 171 dodelijke slachtoffers te vallen onder een zelfde aantal burgers. Gezien de dagelijkse beelden uit Irak lijkt het twijfelachtig dat deze cijfers veel moeders van een veilige carriere in het leger zullen overtuigen. Zij worden afgeschrikt door verslagen van Korporaal Marty Mortenson in de Washington Post. Het dagboek van deze patriottistische jonge man maakte duidelijk hoe zijn moraal met steeds kortere verlofperiodes en drie stationeringen in Irak gebroken werd om uiteindelijk op 22 jarige leeftijd het leven te laten door een bom langs de weg in Ramadi.

Burns huist nog maar drie maanden in de glazen etalage op Times Square. Hij is net terug uit Irak waar hij zijn vrouw heeft leren kennen. Achter zijn jonge voorkomen schuilen dertien jaren in het leger. Bosnie en Kosovo werden al eerder aangedaan. Hij verpersoonlijkt de Latino die zich via het leger bijna letterlijk een plaats in de Amerikaanse maatschappij heeft bevochten. Een wervend verhaal dat de landmacht op dit multiculturele kruispunt in New York graag benadrukt. Zijn zwarte collega van het corps mariniers en Aziatische collega van de marine hebben een soortgelijk verhaal.

 

Burns is een van de duizend nieuwe wervers die de landmacht heeft aangesteld om jaarlijks tachtigduizend nieuwe rekruten in uniform te krijgen. Het kon niet voorkomen dat in mei slechts vijfduizend in plaats van de gewenste achtduizend rekruten op kamp gingen. De maanden daarvoor waren de cijfers niet veel beter. Juni was de uitzondering, een maand die traditioneel beter scoort vanwege de vele schoolverlaters. De landmacht verwacht dit jaar 7800 nieuwe soldaten tekort te komen. De laatste keer dat het haar quota niet haalde was in 1999 toen een uitbundige economie het leven van de wervers misselijk maakte. Gedurende de twee dagen die ik op Times Square doorbreng lokt de doorlopende legercommercial boven de ingang niemand naar binnen. Volgens Burns lopen er dagelijks gemiddeld z’n vijftien serieuze kandidaten door de deur. Een kleine gallerij polaroid foto’s naast zijn bureau van jonge gezichten met hun naam er onder geschreven vormen het bewijs van zijn wervingsinspanningen. Twee weken geleden tekende zijn laatste rekruut. Hij vertrekt vandaag voor basistraining richting Fort Knox. De wervende collega’s bij de marine, luchtmacht en de mariniers lijken beter op schema te lopen, maar het is de landmacht die de meeste eenheden in Irak en Afghanistan gestationeerd heeft. De nationale garde en de reservisten verwachten dit jaar een gat van 2350 personen ondanks dat de leeftijdsgrens van 35 naar 39 jaar is verhoogt. Zorgwekkend omdat zij maarliefst veertig procent van de troepen in Irak uit maken. Zelfs de prestigieuze militaire academies hebben met een terugloop te maken. De aanmeldingen voor het beruchte West Point liepen met bijna 10 procent terug. De marineacademie zag een terugloop van twintig procent en de interesse voor de luchtmachtacademie in Colorado Springs daalde met bijna een kwart. Genoeg zorgen voor een legertop die ook nog eens te maken kreeg met een nieuwe trend; twee op de tien mannen en vier op de tien vrouwen die aankloppen voor militaire dienst blijken te dik.

“We staan voor een enorme uitdaging,” rapporteerde Generaal Schoomaker aan de Armed Services Committee van de senaat. Hij schetste “de zwaarste rekruteringsomgeving ooit” en verwachte problemen “tot in de verre toekomst”. Normaal gesproken vult het leger 35 procent van de nieuwe uniforms met rekruten die het voorgaande jaar hebben getekend. Volgend jaar zal dat percentage nabij de tien procent liggen. Het is vergelijkbaar met een snel teruglopende spaarpot. De mogelijke gevolgen voeden een groeiende geruchtenstroom. Zo zou het Pentagon in haar komende Quadrennial Defense Review de strategie heroverwegen welke Amerika in staat stelt om twee grote oorlogen te voeren op verschillende fronten. In een onlangs gelekt Brits memorandum werd gespeculeerd over grootschalige terugtrekking van troepen uit Irak. De roep om een deadline wordt steeds luider. Een roep die president Bush weigert te beantwoorden. Zijn exit-strategie is een goed opgeleid Irakees leger. Er lopen nu bijna 170.000 Irakezen in een uniform rond maar een zeer klein percentage blijkt werkelijk in staat serieuze taken op de schouders te nemen. Tegenover elk klein Irakees succes staat bijna dagelijks een lange rij laf of incompetent gedrag.

Al eerder tekende minister van defensie Rumsfeld een zogenaamd “stop-loss” bevel waardoor vele militairen hun contract onvrijwillig verlengd zagen. Rumsfeld’s handtekening voorkwam een leegloop maar ondermijnde het moreel in de strijdkrachten. Steeds meer soldaten belanden voor een tweede of derde keer in Irak, maar al te vaak na een paar maanden in plaats van het beloofde jaar rust. Het zijn deze ervaren soldaten die Amerika hard nodig heeft maar die nu gedesillusioneerd afzwaaien zodra ze een kans krijgen.

 

Het is daarom niet verwonderlijk dat de militaire leiding wervers als Sergeant Burns nieuwe wapens aanreikt om de maandelijkse quota te halen. Het bedrijf BeNow Inc. heeft de opdracht gekregen om een bestand aan te leggen van dertig miljoen jongeren tussen 16 en 25 jaar die het Pentagon voor haar strijdkrachten kan benaderen. In navolging van het bedrijfsleven worden gretig bonussen beloofd. De bedragen voor specifieke functies kunnen oplopen tot veertigduizend dollar. Piloten wordt een aantrekkelijke hypotheek van vijftigduizend dollar voorgehouden. Binnen het exclusieve corps mariniers alleen is 52 miljoen dollar beschikbaar voor bonussen. Belastingvrij natuurlijk. Tweederde deel wordt besteed aan mariniers die bijtekenen. Daarnaast zijn tal van nieuwe flexibele contracten geïntroduceerd. Zo bestaat de mogelijkheid om voor acht jaren te tekenen waarbij een studielening van achttienduizend dollar verdiend kan worden voor vijftien maanden actieve dienst. Daarna wachten 24 maanden bij de reservisten of de nationale garde waarna de resterende tijd bij bijvoorbeeld het Peace Corps kan worden uitgediend. Dat reservisten ook vaak in Irak eindigen wordt in dit optimistische scenario niet vermeld. Daar komt bij dat de vijftien maanden actieve dienst gepaard gaan met een zeer beperkte basisopleiding van vijf maanden. Het leidt tot onervaren soldaten op het slagveld. Een strategie die in Vietnam tot hoge aantallen dodelijke slachtoffers leidde en sindsdien trots door het leger was afgezworen. Controversieel is ook het groeiende aantal laagpresterende scholieren en uitvallers dat wordt geaccepteerd in een strijdkracht die steeds technologischer wordt. Categorie 4 staat voor het laagst toegestane niveau in de gestandaardiseerde wervingstest. Sinds januari accepteerde de landmacht achthonderd rekruten in deze categorie, tegenover 465 in het gehele voorgaande jaar. Het aantal rekruten zonder high school diploma is gestegen naar tien procent, het hoogte percentage dat de landmacht accepteert. Incidenten bleven niet uit. In Colorado werd een potentiële rekruut bijgestaan in het vervalsen van zijn diploma. In Ohio kwam een mentaal gestoorde jongen door de test. Uitzonderlijke gebeurtenissen maar zorgelijk genoeg voor de legertop om op 20 mei onder de noemer “Values stand-down” de rekrutering door het hele land stop te zetten en de wervers bij te praten over de ethiek van hun beroep. Ouders klagen steeds vaker over intimiderende technieken op middelbare scholen waar wervers veelal hun gang mogen gaan. Belaagde families zoeken steunen bij elkaar op de website leavemychildalone.org. Op het logo schermt een moeder met gebalde vuisten haar kind af van een militaire werver met pen en contract in de aanslag. Hier spuwen ouders hun onvrede over de oorlogstaal van politieke haviken in Washington die deze oorlog voeren met de kinderen van anderen. Tieners worden geïnformeerd over de onwerkelijke bonussen die hun worden voorgespiegeld, en de schoolleiding geïnstrueerd over hoe ze wervers van het schoolplein kunnen houden.

Aan sergeant Burns de zware taak om de positieve kant van een toekomst in uniform naar buiten te dragen. Terwijl hij telefonisch afscheid neemt van zijn laatste rekruut, wijst hij door de glazen muur naar het spitsuur op Time Square waar New Yorkers genieten van de vrijheid waar deze 21-jarige jongen uit de Bronx voor gaat vechten.

 

 

 

 

 

Het rekruteringskantoor is gehuisvest op een legendarische plek, onsterfelijk gemaakt in Alfred Eisenstaedt’s foto waarop een marineman gepassioneerd een verpleegster kust op VJ Day in mei 1945.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sinds 1946 is het rekruteringskantoor van de strijdkrachten op Amerika’s drukste kruispunt gevestigd. In 1950 gaf de stad het leger gratis gebruik van deze ruimte.